W budynku, w którym kiedyś mieszkała i pracowała przy furcie św. Siostra Faustyna znajduje się odtworzona cela zakonna. Jest to miejsce wielu objawień i mistycznych doświadczeń Apostołki Bożego Miłosierdzia. Jednym z nich było objawienie Jezusa Miłosiernego, który w postaci ubogiego przyszedł do klasztornej furty, które tak opisała w swym „Dzienniczku”. Wynędzniały młodzieniec, w strasznie podartym ubraniu, boso i z odkrytą głową, bardzo był zmarznięty, bo dzień był dżdżysty i chłodny. Prosił coś gorącego zjeść. Jednak gdy poszłam do kuchni, nic nie zastałam dla ubogich; jednak po chwili szukania znalazło się trochę zupy, którą zagrzałam i wdrobiłam trochę chleba, i podałam ubogiemu, który zjadł. W chwili, gdy odbierałam od niego kubek, dał mi poznać, że jest Panem nieba i ziemi. Gdym Go ujrzała, jakim jest, znikł mi z oczu. Kiedy weszłam do mieszkania i zastanawiałam się nad tym, co zaszło przy furcie, usłyszałam te słowa w duszy: Córko moja, doszły uszu moich błogosławieństwa ubogich, którzy oddalając się od furty błogosławią mi, i podobało mi się to miłosierdzie twoje w granicach posłuszeństwa, i dlatego zszedłem z tronu, aby skosztować owocu miłosierdzia twego (Dz. 1312).

 Zrekonstruowana cela zakonna św. Siostry Faustyny, którą tak jak inne siostry, miała na wspólnej sypialni, przenosi do jej czasów. Cele oddzielone były płóciennymi parawanami. Ich wyposażenie stanowiły: łóżko, nocna szafka, stolik i krzesło, wieszaki oraz przybory do codziennej toalety: miska, dzbanki na czystą i zimną wodę oraz wiadro na brudną wodę. W sypialni (nie w celi) była też szafa na habity. Pomieszczenia ogrzewane były piecami kaflowymi, w których przewidziano zamykaną wnękę dla przechowywania napoju dla chorych sióstr.

W odtworzonej celi znajdują się także przedmioty związane ze Świętą: 

1. Ołtarzyk z rodzinnego domu św. Faustyny

Pasyjka i fajansowe figurki Serca Jezusowego i Niepokalanego Serca Maryi, które zakupił ojciec Siostry Faustyny – Stanisław Kowalski – podczas pielgrzymki do Częstochowy. Opiekowała się nimi Helenka – Siostra Faustyna – do czasu, gdy poszła na służbę. W roku 1993 jej rodzona siostra Natalia Grzelak ofiarowała je Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia 

2. Lampka nocna św. Siostry Faustyny

Lampa, przy której Siostra Faustyna w Wilnie pisała swój dzienniczek. Po II wojnie światowej i wyjeździe sióstr z Wilna lampkę przechowywała s. Justyna Gołofit, która przyjaźniła się z Siostrą Faustyną. 

3. Kubeczek św. Siostry Faustyny

Używała go w refektarzu w klasztorze Zgromadzenia w Krakowie-Łagiewnikach. Przechowała go po jej śmierci s. Justyna Gołofit. 

4. Peleryna św. Siostry Faustyny

Po śmierci Siostry Faustyny otrzymała ją s. Maurycja Rogala. W czasie wizytacji generalnej w 1989 roku oddała ją przełożonej generalnej m. Paulinie Słomce. 

5. Rękopis „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny – ksero

„Dzienniczek” należy do pereł literatury mistycznej. Siostra Faustyna pisała go głównie w Wilnie i Krakowie w latach 1934-1938 na wyraźne polecenie Jezusa i spowiedników. Opisała w nim nie tylko swoje niezwykle bogate życie duchowe, ale przede wszystkim orędzie Miłosierdzia, z którym Chrystus wysłał ją do całego świata, i szkołę duchowości, którą wnosi do historii Kościoła. „Dzienniczek” w wydaniu książkowym – to sześć zeszytów o różnej objętości, gęsto zapisanych po obydwu stronach (łącznie 477 kart) oraz notes zatytułowany: „Moje przygotowanie do Komunii Świętej”. Ojciec Święty Jan Paweł II to dzieło św. Siostry Faustyny nazwał Ewangelią miłosierdzia napisaną w perspektywie XX wieku. 

6. W muzeum znajdują się również narzędzia pokutne z czasów św. Faustyny:

Siostry mogły używać je tylko za pozwoleniem przełożonych. Należą do nich:

włosiennica,
pasek,
dyscypliny do biczowania,
bransoletka,
krzyżyk kolczasty.

 7. Różaniec

Dawniej siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia przy habicie nosiły różańce, które zakończone były medalionem z wizerunkiem Świętej Rodziny oraz św. Ignacego – patrona Zgromadzenia. Po Soborze Watykańskim II, gdy stroje zakonne upraszczano, wówczas siostry zrezygnowały z pasów i różańców.

 8. Grzesznik

Upinany pod pelerynką, służył do pracy nad sobą, m.in. do codziennego liczenia zwycięstw i upadków. Przy pomocy takiego narzędzia Siostra Faustyna w latach 1935-1937 mogła odprawiać nowennę, składająca się z 1000 „Zdrowaś Maryjo…”, które odmawiała każdego dnia (poza wspólnymi modlitwami) jako przygotowanie do uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Zobacz: Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych św. Siostrze Faustynie, jej charyzmat, szkołę duchowości i zrodzony z jej charyzmaty i doświadczenia mistycznego Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia.