Mapa Sanktuarium pod tekstem

Jesteśmy w miejscu, które jest „sercem” łagiewnickiego Sanktuarium, gdyż tutaj znajduje się łaskami słynący obraz Jezusa Miłosiernego i grób św. Siostry Faustyny. Kaplica w obiekcie klasztornym została usytuowana w miejscu połączenia domu zakonnego i Domu Miłosierdzia, w którym siostry prowadziły i nadal prowadzą dzieło apostolskie. Niewielką świątynię pod wezwaniem św. Józefa w 1891 roku poświęcił kard. Albin Dunajewski. W 1968 roku kard. Karol Wojtyła wpisał ją na listę sanktuariów archidiecezji krakowskiej ze względu na pielgrzymów, przybywających na modlitwę przed cudowny obraz Jezusa Miłosiernego i do grobu Siostry Faustyny Kowalskiej, a w 1992 roku kard. Franciszek Macharski, „biorąc pod uwagę żywo rozwijający się kult Bożego Miłosierdzia”, wydał dekret, ustanawiający tę kaplicę Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.

W ołtarzu głównym, wykonanym przez Ferdynanda Majerskiego z Przemyśla, umieszczono figurę Matki Bożej Miłosierdzia – patronki Zgromadzenia, po lewej stronie – św. Stanisława Kostki (patrona młodzieży zakonnej), po prawej – św. Marii Magdaleny (patronki pokutnic). W prezbiterium po lewej stronie znajduje się ołtarz z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego (pędzla Adolfa Hyły, 1944), który przykrył pierwotnie umieszczony w tym ołtarzu obraz Serca Jezusowego (pędzla Jana Bąkowskiego, 1896), a po prawej stronie ołtarz z obrazem św. Józefa z Dzieciątkiem (z końca XIX wieku pędzla Fr. Krudowskiego). Zabytkowe malowidła na ścianach projektował w okresie międzywojennym (1934) Zdzisław Gedliczka. W czasie generalnego remontu i konserwacji kaplicy (w latach 1981-1990) w bocznych oknach i w kruchcie założono witraże, które są dziełem Wiktora Ostrzołka. Wcześniejszy jest tylko witraż św. Cecylii, który znajduje się w okrągłym oknie na chórze. Wokół kaplicy na ścianach umieszczono gabloty, w których znajdują się artystycznie ułożone wota, świadczące o łaskach, jakie tutaj uprosili pielgrzymi.

W tej kaplicy św. Siostra Faustyna uczestniczyła w codziennej Mszy św., korzystała co tydzień z sakramentu pojednania, uczestniczyła w codziennym wieczornym nabożeństwie z błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem, odprawiała medytację, rachunek sumienia, czytanie duchowne, drogę krzyżową przy tych samych stacjach, które do dzisiaj zdobią kaplicę; przychodziła na adoracje Najświętszego Sakramentu i nocne czuwania organizowane w Zgromadzeniu, szczególnie w pierwsze czwartki miesiąca. Każdą wolną chwilę spędzała u stóp Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Tutaj przeżywała ważne wydarzenia życia zakonnego: ceremonie obłóczyn, w czasie których otrzymała habit oraz imię zakonne: siostra Maria Faustyna, pierwsze i wieczyste śluby, rekolekcje i dni skupienia. W końcu ta kaplica była świadkiem nie tylko jej gorącej modlitwy, ale także 116 różnego rodzaju wizji i doświadczeń mistycznych: Trójcy Świętej, Pana Jezusa, Dzieciątka Jezus, Matki Najświętszej, aniołów, Świętej Rodziny, świętych i dusz czyśćcowych.

Owocem jej modlitwy przed Najświętszym Sakramentem są przepiękne rozmowy miłosiernego Boga z duszami: grzeszną, w rozpaczy, cierpiącą, dążącą do doskonałości i doskonałą. Jezus dał jej poznać swoje miłosierdzie wobec tych dusz i to, że wobec każdej inaczej je okazuje, a wszystkie mogą mieć miejsce w życiu jednej osoby.

Do wyjątkowych doświadczeń należała wizja ustanowienia Eucharystii: Jezus pozwolił mi wejść do Wieczernika – zanotowała –  i byłam obecna, co się tam działo. Jednak najgłębiej przejęła mię chwila, w której Jezus przed konsekracją wzniósł oczy w niebo i wszedł w tajemniczą rozmowę z Ojcem swoim. Ten moment w wieczności dopiero poznamy należycie. Oczy Jego były jako dwa płomienie, twarz rozpromieniona, biała jak śnieg, cała postać majestatyczna, Jego dusza stęskniona; w chwili konsekracji odpoczęła miłość nasycona – ofiara w całej pełni dokonana. Teraz tylko zewnętrzna ceremonia śmierci się wypełni, zewnętrzne zniszczenie. Istota jest w Wieczerniku (Dz. 684).

W czasie modlitwy i Mszy św. Siostra Faustyna często widziała Jezusa Ukrzyżowanego, czasem Dzieciątko Jezus, słyszała naglące wezwania do głoszenia orędzia Miłosierdzia światu: Apostołko Mojego miłosierdzia – mówił Jezus – głoś światu całemu o tym niezgłębionym miłosierdziu Moim; nie zniechęcaj się trudnościami, jakie napotykasz w głoszeniu Mojego miłosierdzia. Te trudności, które cię tak boleśnie dotykają, są potrzebne dla twojego uświęcenia i dla wykazania, że dzieło to Moim jest (Dz. 1142). Maryja przypominała, że jest jej Matką i zachęcała do ćwiczenia się w cnotach, które Bogu są najmilsze: pokora, czystość i miłość Boża. W czasie Pasterki na ręce Siostry Faustyny złożyła małego Jezusa.

Kaplica, która za czasów Siostry Faustyny służyła wyłącznie siostrom i wychowankom, z wybuchem II wojny światowej została otwarta dla wszystkich. W marcu 1943 roku krakowski spowiednik i kierownik duchowy Siostry Faustyny o. Józef Andrasz SJ poświęcił pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego pędzla Adolfa Hyły, ofiarowany do kaplicy jako wotum za ocalenie rodziny z wypadków wojennych. Wtedy zapoczątkował też pierwsze w świecie uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego, na które tłumnie przybywali mieszkańcy Krakowa i okolic, bo czasy były trudne i ludzie szukali ratunku w miłosierdziu Boga. Na te nabożeństwa obraz Jezusa Miłosiernego umieszczany był w bocznym ołtarzu, ale było to trudne zadanie, bo obraz nie pasował do wnęki ołtarza. Z tego względu przełożona klasztoru zamówiła u tego samego artysty drugi obraz, który wielkością i kształtem odpowiadał wnęce ołtarza. Poświęcił go również o. Andrasz w Święto Miłosierdzia 1944 roku. Obraz szybko zasłynął łaskami. Jego kopie i reprodukcje rozeszły się po całym świecie i dziś jest to najbardziej znany obraz Jezusa Miłosiernego. Na nim spełniły się Jego słowa wypowiedziane do św. Faustyny przy pierwszym objawieniu: Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie (Dz. 47). Obraz jest wizualnym znakiem całego orędzia Miłosierdzia, gdyż z jednej strony ukazuje prawdę o miłosiernej miłości Boga, która najpełniej została objawiona w życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, a z drugiej strony przypomina o naszej odpowiedzi na uprzedzającą miłość Boga, która się wyraża w postawie zaufania wobec Niego, czyli w pełnieniu Jego woli, i miłości bliźniego, świadczonej przez czyn, słowo i modlitwę.

Obraz przedstawia Jezusa Zmartwychwstałego w białej szacie ze śladami męki i charakterystycznymi promieniami, płynącymi z przebitego serca, ale niewidocznego na obrazie. Sam Jezus wyjaśnił, że blady promień oznacza wodę, która oczyszcza dusze, czyli sakrament chrztu i pokuty, a czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz, a daje je najpełniej Eucharystia. Z czcią tego obrazu, która polega na ufnej modlitwie połączonej z uczynkami miłosierdzia, Jezus związał obietnice wiecznego zbawienia, dużych postępów na drodze chrześcijańskiej doskonałości oraz łaskę szczęśliwej śmierci. Ponadto obiecał, że można uprosić wszystko, a więc także doczesne dobrodziejstwa, jeśli będą zgodne z Jego wolą, czyli dobre dla nas teraz i w perspektywie wieczności. Przez obraz ten – mówił – udzielać będę wiele łask dla dusz, a przeto niech ma przystęp wszelka dusza do niego (Dz. 570).

Pod mensą ołtarza z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego znajduje się grób św. Siostry Faustyny – biała marmurowa trumienka. Jej doczesne szczątki w 1966 roku przeniesiono z cmentarza do kaplicy klasztornej i umieszczono pod posadzką, a od czasu jej beatyfikacji – w ołtarzu. Przed ołtarzem w marmurowym klęczniku umieszczono cząstkę jej relikwii, aby była dostępna dla uczczenia przez pielgrzymów. Ludzie przez jej wstawiennictwo upraszają wiele łask, o czym świadczą wota i świadectwa wiernych. Wszak Jezus powiedział do niej: Czyń, co chcesz, rozdawaj łaski, jak chcesz, komu chcesz i kiedy chcesz (Dz. 31).

Przed obrazem Jezusa Miłosiernego modlili się papieże ostatnich dziesięcioleci: św. Jan Paweł II (7 czerwca 1997), Benedykt XVI (27 maja 2006), Franciszek (30 lipca 2016), biskupi z wielu krajów świata, rządzący państwami, naukowcy, artyści i wierni ze wszystkich kontynentów. Każdy może tu przyjść – mówił papież Jan Paweł II – spojrzeć na ten obraz miłosiernego Chrystusa, na Jego serce promieniujące łaskami, i w głębi duszy usłyszeć to, co słyszała Błogosławiona: Nie lękaj się niczego, Ja jestem zawsze z Tobą (Dz. 613). A jeśli szczerym sercem odpowie „Jezu, ufam Tobie!”, znajdzie ukojenie wszelkich niepokojów i lęków. 

Transmisja on-line na stronie: www.faustyna.pl i jej wszystkich wersjach językowych.

1. Główne wejście do Sanktuarium
2. „Dom św. Siostry Faustyny” – noclegi, muzeum
3. Klasztor
4. „Antoninek” – stowarzyszenie „Faustinum”
5. Kaplica Jezusa Miłosiernego i grobu św. Faustyny
6. Oratorium – miejsce śmierci św. Faustyny
7. Kaplica Męki Pańskiej
8. Bazylika Bożego Miłosierdzia
9. Kaplica św. Siostry Faustyny – włoska
10. Kaplica Communio Sanctorum – węgierska
11. Kaplica św. Andrzeja – grekokatolicka
12. Kaplica Świętego Krzyża – niemiecka
13. Kaplica Matki Boskiej Siedmiobolesnej – słowacka
14. Kaplica Wieczystej Adoracji
15. Wieża widokowa
16. Cmentarz zakonny
17. „Dom św. Siostry Faustyny” – restauracja, pamiątki, prelekcje
18. Dom duszpasterski – noclegi, restauracja
19. Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy im. św. Siostry Faustyny
20. Punkt informacyjny
21. Pasaż handlowy – sklep wydawnictwa Misericordia
22. Aula św. Jana Pawła II
23. Parking – samochody osobowe
24. Parking – autokary i samochody osobowe
25. Toalety
26. Most Miłosierdzia – przejście do Sanktuarium św. Jana Pawła II i na przystanek   tramwajowy.